تهران – ایرنا- تجارت ایران و پاکستان سالهاست در یک وضعیت نیمهتعطیل و بیخاصیت گیر کرده است؛ همه از «ظرفیتهای مشترک» حرف میزنند، اما کسی به این سوال ساده جواب نمیدهد: چرا دو کشوری که ۹۰۰ کیلومتر مرز مشترک و دهها امکان مکمل در انرژی، کشاورزی، مصالح ساختمانی و مواد پتروشیمی دارند هنوز حتی از ۲۰ درصد پتانسیلشان استفاده نکردهاند؟
